رونمایی و نمایش بخشی از آثار کتاب "سیب سوم" یحیی دهقانپور
یحیی دهقانپور درگیر تجربه با ابزار است. ابزار برای ایشان به مثابه اسباب بازی هایی برای ذهن خلاق شان است؛ از تجربۀ چندین..بارۀ دوربین پین هول و بدوی..ترین ابزار پلاستیکی و یکبارمصرف عکاسی گرفته تا پیشرفته..ترین آنها. کسب تجربه جزء جدانشدنی ذات پرسشگر ایشان است. شوق عکاسی در ایشان تمام نشدنی است و هیچ مانع فیزیکی عامل بازدارنده محسوب نمی شود. با استفاده از دگمه "پانوراما" در تلفن های هوشمند و تنها با حرکت دست، مجموعه اخیر ایشان شکل گرفته.
لحظۀ قطعی عکاسی در این مجموعه جایی ندارد. هیچ قطعیتی وچود ندارد. زمان بعد مهمی نیست. امکانات بیشمار هستند و احتمالات پیشنهاد می شوند. بیننده با شک و تردید در هر آنچه ساخته بشر است مواجهه میشود و ذهنیت تثبیت شده او در برابر ساختار و چشم انداز پیشنهادی هنرمند به چالش کشیده می شود.
یکی از نکات مهم در اغلب عکس های این مجموعه کادربندی است؛ عمودی و کشیدگی تصاویر. در حالت عادی حرکت سر و چشم دیدی افقی از جهان پیرامون میسازند، در این مجموعه بیننده مجبور میشود که جهان را از دید منظر هنرمند ببیند. با حرکت دوربین برداشتی متفاوت از واقعیت ارائه میشود و هنرمند همزمان و در یک لحظه کوتاه دریافت و خلق می کند.
با خلق چشم اندازهائی متفاوت، هنرمند واقعیتی جایگزین شده و شاید برش هایی از واقعیت را پیشنهاد می دهد؛ خط دیدی نوین، و همه در راستای مبهم کردن آنچه "یقین" پنداشته میشوند. شهر عنصر مهمی برای هنرمند است و "پرسه زنی " ایشان پیچیده است؛ در موجهای انسانی شهری و در گردش و شریانهای شهر و لحظه های فرار، روایت منحصر بفرد ایشان شکل می گیرد.
تسلط یحیی دهقانپور بر ادبیات بخش جدایی ناپذیر از شکل گیری هنر ایشان است. روایت به دقت شکل گرفته ای در برزش ایشان مشهود است. بذله گوئی و بازیگوشی ذاتی ایشان در کنار ذهن منتقدشان بخش دیگری از ذهنیت این هنرمند را می سازد. در عین حال هیچ چیز کاملا" جدی و قطعی نیست. این بار نیز درگیری ایشان با موضوع کار و پافشاری بر تسلط بر دوربین و تکنولوژی، احتمالات بی انتهائی برای دیدن دنیا و تامل در مرزهای واقعیت را خلق می کند.
پروژه های آران
خیابان نوفل لوشاتو کوچه لولاگر پلاک ۵
روز افتتاحیه ۴-۸
بازدید روزهای عادی همه روزه به جز روزهای شنبه. بین ساعات ۱-۷
تلفن ۶۶۷۰۲۲۳۳
نمایش محرومیت در ۱۶ فریم عکس
نمایشگاه عکسهای فاطمه گشانی با عنوان «میان من و تو شهری است بیپنجره» جمعه ۲۲ تیرماه در خانه هنرمندان ایران افتتاح میشود.
به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، «میان من و تو شهری است بیپنجره» عنوان نمایشگاه عکس فاطمه گشانی از محرومیت آموزشی مدارس دشت یاری سیستان و بلوچستان است که در نگارخانه بهار خانه هنرمندان ایران افتتاح میشود.
او درباره این نمایشگاه گفت: «دست یاری به دشت یاری» یک موسسه مردم نهاد دانشجویی است که فعالیتش را چهار سال پیش به عنوان کانون خیریه در دانشگاه علامه طباطبایی آغاز کرده و از یک سال پیش ثبت شده است. تمرکز این موسسه ساخت مدرسه و تجهیز مدارس منطقه دشت یاری سیستان و بلوچستان است. از زمان آغاز فعالیت این موسسه در منطقه دشت یاری با حمایتهای مردمی توانستهایم در این منطقه وسیع و محروم دو مدرسه را بازسازی کنیم و یک مدرسه با سه کلاس براساس استانداردهای نظام آموزشی بسازیم.
این عکاس افزود: من در تیم مستندسازی این موسسه فعالیت میکنم و از سه سال گذشته تاکنون از محرومیت آموزشی و مدارس این منطقه عکاسی میکنم که حاصل آن بیش از ۲۰۰۰ فریم عکس است.
گشانی ادامه داد: با این که دشت یاری منطقه وسیعی است و روستاهای متعددی را دربرمیگیرد اما این منطقه از فقر و محرومیت بسیار زیادی رنج میبرد و به ندرت از آن نامی برده میشود. به نظر میرسد مردم این منطقه در جهانی دیگر و ما در جهان دیگری زندگی میکنیم و هیچ پنجرهای میان این دو جهان وجود ندارد. من با برپایی این نمایشگاه قصد دارم پنجرهای به جهان مردم دشت یاری بگشایم تا شاید آنها و مشکلاتشان دیده شود.
او درباره عکسهای این نمایشگاه توضیح داد: از این منطقه بیش از دو هزار فریم عکاسی کردم و حمید جانیپور مرا در انتخاب عکسها و برپایی نمایشگاه کمک کرد و از میان عکسها، ۱۶ عکس را برای نمایش برگزید که این عکسها پس از نمایش در خانه هنرمندان ایران قرار است در سایر شهرهای ایران نیز در معرض دید مخاطبان گذاشته شوند.
این عکاس جوان با اشاره به این که تمام عواید فروش عکسهای این نمایشگاه صرف مدرسهسازی خواهد شد گفت: تمام عکسها در مدارس این منطقه گرفته شدهاند و اگر مثلاً عکسی را در این مجموعه میبینید که چند کودک در زمین خاکی مشغول بازی هستند این زمین خاکی حیاط مدرسه آنها است.
نمایشگاه «میان من و تو شهری است بیپنجره» جمعه ۲۲ تیر ماه ساعت ۱۷ در نگارخانه بهار خانه هنرمندان ایران افتتاح میشود و تا ۳ مرداد ماه میزبان علاقهمندان خواهد بود.
نمایشگاه تازهای از عکسهای محمدرضا میرزایی با عنوان «عکسهای جدید» روز جمعه ۲۲ تیرماه ۱۳۹۷ به میزبانی گالری اُ در تهران گشایش مییابد.
در نمایشگاه «عکسهای جدید» که تا ۹ مردادماه به طول خواهد انجامید، ۲۱ عکس در ابعاد مختلف به نمایش درخواهند آمد. در توضیحات منتشر شده در مورد این نمایشگاه توسط گالری اُ آمده است:
«نکتهای که در نگاه نخست عکسهای سومین نمایشگاه انفرادی محمدرضا میرزایی در گالری اُ را از سایر آثارش جدا میکند، تعدادی پرتره است. برخلاف آثار قبلی، اینجا چهرهها قابل تشخیصاند. گاهی در عین صمیمیت به دوربین زل زدهاند و حتی میخندند و گاهی نقطه دیگری را نگاه میکنند. اما هنوز نور پر حجم و همیشگی میرزایی میان چیزی که میبینیم و خود آن چیز، فاصله میاندازد. این نور مدلها و چیزها را برای لحظهای کوتاه، از آنجا که هستند جدا میکند و در صحنهای دیگر مینشاند.
برای ما هیچ مشخص نیست که عکسها چقدر مستند هستند و چقدر ساختگی. میرزایی در عکسهای دیگر نمایشگاه، آنقدر بر نور به عنوان متریال اصلی عکاسی تاکید میکند که در عکسهایی، نور به جای دیدن، باعث ندیدن ما میشود و تصاویر در مواقعی معادلی تصویری برای «شکست» میشوند.
این عکسها به ما یادآوری میکنند که عکاسی همانقدر که در باب ثبت کردن و به دست آوردن است، در باب از دست دادن و باختن نیز هست. و البته این، بی شباهت به رابطهی صمیمی یا با تظاهر به صمیمیت عکاس و مدلهای درون عکسها نیست. مانند رابطهی عکاسی با نور، رابطهی ما با انسانهای دیگر همراه است با وابستگی و آمیخته با احتمال فقدان و شکست.
میشل فوکو در «نظم اشیاء» مینویسد: «شاعر کسی است که در زیر تفاوتهای نامگذاری شده و همیشه مورد انتظار، خویشاوندیهای نهفتهی بین اشیاء و شباهتهای پراکنده آنها را از نو کشف میکند. شاعر در زیر نشانههای تثبیت شده، و به رغم آنها، گفتمانی دیگر و ژرفتر را میشنود.» شاید اگر کلمه «عکاس» را جایگزین کلمه شاعر کنیم، این نقل قول توصیف غیردقیقی از کار میرزایی نباشد.
او هر چند با رسانهای بازنمایاننده و محتاج به اشیاء، مانند عکاسی کار میکند، اما کارش مشکل ساز کردن «نام»ها، مکانها و زمانها و البته یافتن خویشاوندیهای غیرمنتظره میانشان است. مجاورت عناصر مرتبط و بیارتباط و اصرار بر تکرار، بخشی از زبان عکاسی او در جهت یافتن همان گفتمان دیگر است.
تکرار در اینجا، جدا از عنوان نمایشگاه که میرزایی آن را برای بار دوم انتخاب میکند، حتی در ارائهی نسبتا دقیق چند صحنه در عکسهای متفاوت اتفاق میافتد و کارها را به سوی نوعی امبیولنس سوق میدهد. این تکرار میتواند تمثیلی باشد از عکاسی میرزایی که مانند دری است گشوده به دو سو. کار او قسمت کردن تردید است، در زمانی که نمیدانیم چه وقت هست. در مناظری که نمیدانیم کجا هستند. و در شناختن و باختن دوستانی که نمیدانیم که هستند.»
محمدرضا میرزایی، متولد ۱۳۶۴ است. او دانشجوی دکترای تاریخ هنر در دانشگاه کالیفرنیا، سانتابارابارا و فارغالتحصیل کارشناسیارشد هنرهای زیبا از دانشگاه پنسیلوانیا است. عکسهای میرزایی در نمایشگاههای انفرادی و گروهی متعددی به نمایش درآمدهاند.
همچنین سه کتاب از آثار او به نامهای «دیالکتیک دیدن»، «اینک خورشید میدمد»، «چیزی که ندارم» در آمریکا و ایتالیا به چاپ رسیدهاند.
لازم به ذکر است محمدرضا میرزایی با سایت عکاسی و آموزشگاه عکاسی حرفهای همکاری دارد و پیشتر به عنوان مدرس، کلاسهایی با عناوین «کارگاه آزاد عکاسی» و «عکاسی مؤلف» را در این آموزشگاه برگزار کرده است.
گشایش: جمعه ۲۲ تیرماه از ساعت ۱۶ تا ۲۱
نمایشگاه تا ۹ مردادماه ۹۷ روزهای یکشنبه تا پنجشنبه از ساعت ۱۲ تا ۲۰ و جمعهها از ساعت ۱۶ تا ۲۱ دایر است.
گالری شنبهها تعطیل است.
گالری اُ: خیابان سنایی، خیابان شاهین (خدری)، شماره ١٨ تلفن: ۸۸۳۲۴۸۲۸
خوانشی جدید از اشیا و تصاویر / روایت طلا رنجبران از نمایشگاه آثارش در گالری هور
طلا رنجبران گفت: کلاژ دارای یک بیان تصویری مستقل است که میتوان با توجه به سرعت بالای زندگی امروز از آن بهره برد.
سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار طلا رنجبران در گالری هور برپاست. در این مجموعه ۱۹ تابلو به نمایش درآمده است که با تکنیک کلاژ روی مقوا به وجود آمدهاند. رنجبران در گفتوگو با هنرآنلاین درباره این مجموعه گفت: این آثار با ترکیب عکسهایی شکل گرفته است که از جاهای مختلف گردآوری کردهام. پیش از این هم دو مجموعه کلاژ کار کرده بودم که آنها خیلی متفاوت با آثار جدید هستند.
رنجبران افزود: در کلاژهای جدید خود به ارتباط بین اشیا توجه کردم و در آثارم جزییات خیلی زیادی وجود دارد. اشیاء گوناگون را با توجه به فرم آنها با هم ترکیب کردم و ترکیببندی جدیدی به وجود آوردم. به عنوان مثال وقتی یک کفش با یک فیگور ترکیب شده تبدیل به فرم جدیدی شده است و دیگر به شکل یک کفش دیده نمیشود. در بسیاری از موارد فرم اشیاء را شکستم و به یک چیز جدید تبدیل کردم که گاه انقدر انتزاعی شدهاند که شباهتی به فرم اصلی خود ندارند.
او درباره دلیل استفاده از تکنیک کلاژ در آثار خود گفت: من نقاش هستم و بیشتر در این زمینه فعالیت دارم، اما گاهی ایدههایی ناگهانی به ذهنم میرسد که ممکن است نقاشی کردن آنها زمان زیادی لازم داشته باشد. بنابراین از کلاژ استفاده میکنم که بسیار سریعتر از نقاشی است. اگرچه گاهی ایجاد ترکیببندی مناسب در یک اثر کلاژ هم زمان زیادی میبرد اما در مجموع سرعت کار از نقاشی بیشتر است.
رنجبران ادامه داد: کلاژ انواع متعددی دارد و میتوان از متریالهای مختلف در آن استفاده کرد. آثار من در این نمایشگاه از سادهترین نوع کلاژ هستند و در بعضی از آنها موادی مثل نخ و رنگ را هم به کار بردهام. من همیشه به جمعآوری عکس مشغول هستم و هر زمان احساس کنم یکی از آنها مناسب ترکیببندی مور نظر من است از آن استفاده میکنم. ممکن است بعضی از این عکسها خارجی باشند اما من هیچ اشاره فرهنگی به کشورهای مختلف ندارم و تنها فرم و ترکیببندی برایم اهمیت دارد.
او درباره جایگاه کلاژ در هنر گفت: این تکنیک را اولین بار در هنرستان یاد گرفتم و از همان زمان به آن علاقهمند شدم و به بررسی آثار هنرمندانی مانند پروانه اعتمادی و ثمیلا امیر ابراهیمی پرداختم که در این زمینه کار میکردند. اما در مجموع عده کمی از هنرمندان کار کلاژ انجام میدهند. در تاریخ هنر هم میبینیم که همیشه کار اصلی هنرمندان نقاشی کردن بوده است و در کنار آن گاهی کلاژ هم انجام میدادند، بنابراین به نظر میرسد هنوز نقاشی کشیدن اهمیت بیشتری دارد.
رنجبران افزود: به نظر من کلاژ دارای یک بیان تصویری مستقل است که میتوان از آن بهره برد، به ویژه در زندگی امروز که سرعت همه کارها بالا رفته است ما هم باید خود را با شرایطی که در آن زندگی میکنیم هماهنگ کنیم. اگر برای یک نقاشی چند ماه وقت صرف میشود، یک اثر کلاژ در یک روز به پایان میرسد و به هنرمند امکان میدهد که بیان تصویری خود را با سرعت زندگی امروز هماهنگ کند.
گفتنی است نمایشگاه آثار طلا رنجبران تا ۲۹ تیرماه در گالری هور به نشانی خیابان مطهری، خیابان میرزای شیرازی شمالی، کوچه نعیمی، شماره ۱۲ برپاست.
نمایشگاه گروهی عکس «نفرآباد»
محله نفرآباد، در منطقه ۲۰ شهرداری تهران قرار دارد و هسته اولیه شهر ری امروزی به حساب میآید. پایه نفرآباد در زمان شاه طهماسب صفوی گذاشته شد. این محله در حال حاضر یک کیلومترمربع مساحت دارد و حدود ۹۹۰۰ تن، که جمعی از آنها تبعه افغان نیز هستند، در آن سکونت دارند. اکنون چند سالیست که به جهت طرح توسعه حرم حضرت عبدالعظیم، در دستور کار تولیت آستان قرار دارد و برای تحقق بخشیدن این امر، با همکاری شهرداری تهران، اقدام به خرید و سپس تخریب منازل مسکونی محله کردهاند. با این وجود، هنوز هم کسانی هستند که با وجود فقر و فشار توامان، دل در گرو خاطرات، تاریخچه خانواده، هویت و قدمت محله خود دارند و حاضر به فروش منزل خود نیستند و با تمام سختی و نا امنی که وجود دارد، به محله خود عشق میورزند. تلاش این نمایشگاه تا حد امکان، ارائه عکسهایی ازمناظر امروزی، فضاهای داخلی، چهره اهالی و عناصری است که هویت مردم « نفرآباد» را شکل میداد.
(بعثت امامی، فاطمه پازکی، علی منوچهری)
آیین گشایش: جمعه ۲۲ تیر، ساعت ۱۷ تا ۲۰
بازدید: ۲۴ تا ۳۱ تیرماه، ساعت ۱۶ الی ۲۰
گالری تم: کریم خان، نجات اللهی شمالی، کوچه زبرجد، پلاک ۱۰
www.theme-gallery.com
تلفن: ۸۸۸۵۳۷۸۲ – ۸۸۸۵۳۷۷۱
برگزاری نمایشگاه عکس در فرهنگسرای اشراق
نمایشگاه عکسی با عنوان دریچه در نگارخانه آفرینش فرهنگسرای اشراق برگزار شده است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا به نقل از روابط عمومی مدیریت فرهنگی هنر ی منطقه چهار و فرهنگسرای اشرا ق، نمایشگاه عکس دریچه با هدف آشنایی شهروندان با ارائه ۴۰ اثر هنری از جمعی از هنرمندان عکاس از روز سه شنبه ۱۹ الی ۲۵ تیر ماه ساعت ۱۰ تا ۲۰ در معرض بازدید عموم قرار گرفته است.
علاقه مندان برای بازدید می توانند به نشانی فلکه دوم تهرانپارس ،خیابان جشنواره ،فرهنگسرای اشراق مراجعه کنند.
روابط عمومی انجمن عکاسان ایران