اپیدمی گرفتن عکس یادگاری مدیران با هنرمندان پیشکسوت در حال فراموشی بود، اما به تازگی یک مدیر فرهنگی این رفتار را از سر گرفته است.

به گزارش خبرنگار مهر، توجه، تکریم و رسیدگی مادی و معنوی به هنرمندان و نام آوران فرهنگ و هنر به ویژه آن دسته از عزیزانی که در بستر بیماری هستند جزو وظایف مدیران حوزه فرهنگ و هنر در هر رتبه و جایگاهی است ولی نحوه انتشار اخبار و عکس های این دیدارها نیاز به دقت و توجه زیادی دارد.

این روزها مدیر یکی از موسسات حوزه فرهنگ و هنر دیدارهایی با پیشکسوتان عرصه هنر تدارک دیده که اغلب آنها یا در بستر بیماری هستند یا به دلیل کهولت سن در شرایط خاصی به سر می برند و نکته قابل نقد اینکه خبر این دیدارها به گونه ای تنظیم و در اختیار رسانه ها قرار می گیرد که بیشتر رپرتاژی برای مدیر مربوطه است و از آن بدتر عکس هایی است که از این دیدارها منتشر می شود و در آنها هنرمندان مزبور در شرایط مناسبی نیستند.

هیچ کس، تکریم بزرگان فرهنگ و هنر را امری مذموم نمی داند اما پرسش اصلی اینجاست آیا انعکاس اخبار و گزارش هایی مبنی بر رسیدگی مالی و معنوی به این افراد یا تلاش برای پررنگ کردن کمک های انجام گرفته بدانها امری ضروری است؟ آیا گرفتن عکس یادگاری با هنرمندانی که زمانی چهره ای باطراوت داشتند ولی امروز چهره رنجور و تکیده دارند، ضرورتی دارد؟ آیا اصلا لازم است که عکس یادگاری مدیرعامل موسسه مربوطه با هنرمندان بزرگ و نام آوری چون کیانوش عیاری، حسین دهلوی، فرود گرگین پور و... در بستر بیماری یا زمانی که چهره آنها به دلیل بیماری تکیده است به رسانه ها ارسال شود؟

هنرمندان میراث دار فرهنگ و هنر هر سرزمینی هستند و باید در حفظ شان و جایگاه شان تلاش کرد و هر نوع دلجویی و رسیدگی به آنها باید در همین چارچوب باشد و رفتار برخی کاربران شبکه های اجتماعی که از انتشار عکس های خود با هنرمندان اعتبار کسب می کنند نباید از سوی مدیران فرهنگی دنبال شود.