نمایشگاه «بخند عراق» در حالی از ۲۰ مرداد در گالری برسام برپا می‌شود که فرشید ذوالفقاری‌فرد ایده ای متفاوت را در ترکیب عکس و هنرهای دیگر به نمایش می‌گذارد.
فرشید ذوالفقاری‌فرد فیلمساز و عکاس درباره نمایشگاه جدید خود با نام «بخند عراق» که جمعه ۲۰ مرداد در گالری برسام برپا می شود به خبرنگار مهر گفت: من چند بار کربلا و پیاده روی اربعین رفته بودم ولی یک بار تصمیم گرفتم برای عکاسی از مناطق جنگی و آدم های جنگ زده هم به عراق بروم.

وی با اشاره به اینکه برای این پروژه بر ترس خود از جنگ غلبه کرده است، بیان کرد: من خودم را به سمت ترسی که در وجودم نهفته بود کشاندم تا با این ترس مبارزه کنم. من از ناامنی و جنگ ترس داشتم ولی باید می رفتم و می دیدم در دل آن چه می گذرد.

این عکاس ادامه داد: وقتی چند روز عکاسی کردم دیدم عراقی ها دوربین را دوست دارند البته چه مقابل دوربین لبخند بزنند و چه لبخند نزنند چهره شان غمی عمیق را نشان می دهد برای همین تصمیم گرفتم به طور کامل دهان آنها را پاک کنم و آثار را به هنرمندان حوزه های مختلف بدهم تا با توجه به مدیاهای مختلف نیمه پایین چهره آنها را نقاشی بکشند، یا مجسمه بسازند و... . در واقع می خواستم توجه اصلی روی چشم ها باشد و در بخشی از استیتمنتی هم که برای دوستان هنرمند فرستادم نوشتم کسی که اسم تابلوی مونالیزا را «لبخند مونالیزا» گذاشت ظلم بزرگی کرد چون باعث شد کسی چشم های مونالیزا را نبیند.

سازنده مستند «بن بستی با دیوار بلند» در پاسخ به اینکه آیا کار کردن روی عکس ها باعث نمی شود همان نگاه ها تحت تاثیر قرار بگیرد، گفت: به نظرم اتفاقا در راستای تاکید بر همان غمی که در چشم های افراد جنگ زده عراقی وجود دارد، این آثار مفهومی خلق شده اند و اگر این بخش مفهومی نبود، همه می آمدند عکس ها را می دیدند و می رفتند اما الان خود جنگ هم در این عکس ها دیده می شود.

ذوالفقاری فرد با بیان اینکه ۲۸ اثر در این نمایشگاه به نمایش در خواهد آمد که ترکیب عکس و هنرهای دیگری چون نقاشی، معرق، خط نستعلیق، مجسمه و... است درباره علاقه اش به عکاسی گفت: من ابتدا می خواستم در حوزه ادبیات و شعر کار کنم و حتی کتاب شعرم را برای چاپ آماده کردم اما وقتی به سمت سینما گرایش پیدا کردم و دوست نداشتم به عنوان شاعر خودم را جا اندازم.

این مستندساز تاکید کرد: من دوست دارم به عنوان یک کارگردان شناخته شوم و مستند اولی که ساختم درباره مهاجران پاکستانی بود که کودکان کار هستند و در حاشیه تهران زندگی می کنند. یک مستند دیگر با عنوان «بریدن پرهای کلاغی که دوست داشت ماهی شود» با کانسپت «تنشی که بین پدر و مادر است هم بچگی کودک را از او می گیرد و هم آینده او را تباه می کند» ساختم و چند کار تئاتر هم کرده ام.

این عکاس در پایان درباره چگونگی انتخاب هنرمندان برای تکمیل عکس ها نیز اظهار کرد: من می خواستم همه نوع هنری در این نمایشگاه در تلفیق با عکس ها ارائه شود که بر این اساس با خیلی از هنرمندها صحبت کردم و یک پروسه ۸ ماهه برای این منظور به طول انجامید. خیلی ها ایده را که می شنیدند می گفتند ما دست به تابلو بزنیم ۴ میلیون تومان می گیریم و این برای من منطقی نبود چون می خواستم کار مشترک صورت بگیرد نه اینکه من سفارش‌دهنده باشم. خوشبختانه در ماه های آخر توانستم تعدادی از هنرمندان خوب را که ایده فراتر از موضوعات مالی برایشان اهمیت دارد پیدا کنم.

در این نمایشگاه هنرمندانی چون سیاوش ابراهیمی، محمد سوران امینی، ابوالفضل باقری، صدرا بلوطی، آرش بهرامی اقدم، نسیم پیرامزاده، محمد پوررضا، مهران تاجیک، نیکزاد تولایی، سیاوش جعفری، علیرضا جوادی، مهسا حیاتی پور، یاسمن حقیقی، مهرداد خدابخشی، محمد حسین خدام الحسینی، محمد خسرو انجم، محمدحسین دیانت، تورج رحیمی علی آبادی، بهنام رزاقی، حسین سپهری، حمید صفی زاده، گروس عبدالملکیان، امیر حسین عرفانی، محمد علی فارسی، افسانه محمودی، علی مختاری، محمود منفرد، آرش وحید نیک آثاری در تکمیل عکس های ذوالفقاری خلق کرده اند.

آزاده سهرابی 

خبرگزاری مهر